Het is misschien wel het woord van het jaar. CRISIS… Nederland, en met name de eigen inwoners, vallen van de ene crisis in de andere. Waar we dachten na het coronatijdperk te kunnen genieten van ons oude vertrouwde leven worden we de stikstofcrisis in geslingerd en dan begint het stapelen. De energiecrisis, de torenhoge inflatie, de oorlog in Oekraïne, asielcrisis en er lijkt voorlopig nog geen oplossing voor al deze crisissen in zicht. Door de asielcrisis is er naar ons idee een nieuwe crisis bijgekomen en dat is de democratische crisis.
De overheid heeft keihard ingegrepen bij de opvang voor asielzoekers. In Tubbergen is een hotel aangewezen voor asielopvang. De vergunning is verleend door de landelijke overheid. In een hotel welke geschikt is voor ongeveer 150 mensen worden straks 300 asielzoekers geplaatst. Tubbergen is een dorp waar ongeveer 3.000 mensen wonen. Aan alle kanten is de menselijke maat verdwenen. Bovendien worden onze collega raadsleden in Tubbergen buitenspel gezet. Een beslissing waar lokaal over gedebatteerd moet worden en op democratische wijze een beslissing over genomen moet worden. De ophef veroorzaakt door deze beslissing begrijpen wij volkomen. Ook wij maken ons zorgen. De Nederlandse democratische waarden staan hierdoor op de rand van de afgrond. Bovendien kunnen wij door deze handelswijze niet verwachten dat asielzoekers een warm welkom krijgen van de lokale bevolking. Draagvlak is essentieel bij een goed opvangbeleid.
Het leek een probleem te zijn die zich aan de andere kant van Nederland afspeelt en voor ons op dit moment geen probleem is. Echter gaat in Purmerend hetzelfde gebeuren. Het doet ons meer beseffen dat eerdaags ook hier het probleem zich kan gaan afspelen. Voor ons een reden om ons uit te spreken tegen de handelswijze van de overheid en het COA. Opvang door dwang keuren wij ten zeerste af.
Wij kunnen het asielbeleid niet oplossen, behalve onze afkeuring over het proces uitspreken en hopen dat de overheid zich bezint. Wij hopen dat de lokale afdelingen van de landelijke partijen zich ook zullen uitspreken tegen het landelijke beleid, zodat de druk vanuit de lokale partijen wordt opgevoerd om landelijk een andere koers te gaan voeren. Nederland is nou eenmaal een klein en druk land. We kunnen niet iedereen opvangen.