Raad en college verliezen ieder contact met de burger
Twee maanden geleden schreef Lijst Kras in dit weekblad een artikel over het monumentenbeleid in wording van dit college. Iedereen vindt het prachtig. Lijst Kras heeft zijn bedenkingen. De intentie om de laatste restjes monument in Volendam te koesteren is natuurlijk lovenswaardig. Dat mag echter niet ten koste gaan van eigenaren van huizen, die zonder enige inspraak hun eigendom tot monument zien gebombardeerd. Het gaat om een 60-tal objecten, waarvan er een aantal in een zeer slechte bouwkundig staat verkeren. Iedereen vindt het maar heel gewoon dat een huis van een ander door het college wordt aangewezen als monument, als het maar niet hun eigen woning betreft. Vorige week dinsdag heeft het college een informatieavond georganiseerd voor bezitters van een woning die op de lijst staat om tot monument te worden aangewezen. Vanuit de Raad was niemand aanwezig behalve een vertegenwoordiger van Lijst Kras.
De gevolgde procedure
Het college heeft een bureau ingehuurd waarvan mensen maandenlang door Volendam zijn gegaan om foto’s te nemen van panden die hen interessant leken. Met een beoordelingslijst met aspecten m.b.t. karakteristieke en/of beeldbepalende eigenschappen van een pand, werden er punten toebedeeld. Met een bepaald aantal toegewezen punten hoorde een pand bij de “gelukkigen”. Dat pand “mocht” monument worden. Het aspect ‘bouwkundige staat’ komt niet voor op de lijst. Tot voor kort werden die panden verkocht, zodat er een nieuw huis opgebouwd kon worden. Verkoper blij, koper blij. Een paar weken geleden kregen de bewoners van de huizen waar het om gaat een brief in huis, waarin zij werden uitgenodigd voor in informatieavond omtrent de ontwikkelingen.
Woedende burgers
Deze avond bleek dat de argumenten die Lijst Kras 2 maanden geleden aanvoerde wel degelijk leven bij de mensen wiens huis waarschijnlijk monument gaan worden en hoe! Een waar spervuur van vragen werd er op wethouder Kes en haar ambtenaren afgevuurd, doorspekt met begrijpelijke emoties. Wie betaalt de waarde daling van onze panden? Wie betaalt de duurdere materialen, die gebruikt moeten worden? Koopt de gemeente het pand dat door de plotselinge monumentale status bij niemand meer in trek is? Veel woningen staan op instorten en kunnen alleen verkocht worden door er een nieuwe woning te bouwen. Mag dat niet? Zo nee, hoe moet dat dan verder? Hoezo mag ik zelf niet meer bepalen welke materialen ik mag gebruiken? Waarom moet ik aan wildvreemde mensen vragen hoe mijn huis eruit komt te zien? Dit ging 2 uur lang zo door. De antwoorden maakten de mensen alleen nog maar bozer.
De beantwoording
Meerdere keren merkte de wethouder op dat de huizen na een tijdje misschien wel meer waard zouden worden…. Verder komt er misschien een klein subsidie potje die de vele kosten een beetje kan helpen dekken. Ook verplicht het Rijk de gemeente om werk te maken van historisch erfgoed en bijna alle raadsleden en het hele college vinden het een goed idee. Tot slot kwam dan nog het argument dat ook nu al, zonder dat je huis als monument is aangewezen je bijna voor alle veranderingen naar de gemeente moet, om te voldoen aan het bestemmingsplan. Dit laatste werkte als een rode lap op een stier. De mensen in de zaal vroegen zich af hoe het dan kon dat er zoveel wanstaltige gebouwen de afgelopen jaren in de oude kom verschenen zijn als het beleid zo streng is. Overal op Korea ontsieren enorme panden tussen de kleine huisjes van vroeger het staatbeeld. Dakkappellen van buren zijn er de laatste jaren tegen elkaar gebouwd. Een Gouwzee van groen kunststof aan de dijk en zeer recentelijk de bouw van enorme panden in de Kathammerstraat. Tot slot de kwam de vraag van een aantal mensen: ‘krijgen wij toestemming om ons pand te slopen voordat het nieuwe bestemmingsplan in werking treedt’?
Voorbereidingsbesluiten
Een voorbereidingsbesluit nemen betekent dat als er een nieuw bestemmingsplan in de maak is voor een gebied (zoals nu voor de oude kom) de aanvragen in dat gebied “bevroren” worden. Vooruitlopend op de nieuwe eisen van het bestemmingsplan worden aanvragen in de wacht gezet. Wil het college dus monumenten in de oude kom koesteren dan worden nu al aanvragen voor sloop niet goedgekeurd tot het nieuwe bestemmingsplan is vastgesteld en dan mag het helemaal niet meer. De bewoners staan dus schaakmat. Voorbereidingsbesluiten kunnen jaren achtereen verlengd worden na goedkeuring door de
Raad. Dat gebeurt dan ook altijd…behalve…
De pastorie van de Vincentiuskerk
De pastorie is de afgelopen maanden gesloopt. Deze stond ook op de lijst van toekomstige monumenten. Echt een historisch gebouw waartegen niemand bezwaar zou kunnen hebben om als monumentale blikvanger te bestempelen. Dat hoort eigenlijk gewoon een monument te zijn. Dat is in de hele wereld zo. Een vraag uit de zaal was hoe het nu komt dat de pastorie wel gesloopt mocht worden …
Het antwoord was dat het voorbereidingsbesluit (dat een jaar geldig is en voor het einde van dat jaar opnieuw verlengd moet worden) afgelopen was, even dus niet geldig was, pas toen weer verlengd werd en in de tussentijd had het kerkbestuur een aanvraag tot sloop ingediend. Het college moest volgens de wet wel toestemming geven. Zelfs de Raad wist niet dat er een tijdje geen voorbereidingsbesluit geldig was, alleen het kerkbestuur. Ook is niet bekend waarom het voorbereidingsbesluit niet tijdig is verlengd en verder ook niet waarom het kerkbestuur zijn pastorie niet als monument wil. Op een vraag uit de zaal of het college de mensen wil inlichten wanneer het voorbereidingsbesluit weer een tijdje niet geldig is, werd door de wethouder en haar ambtenaren alleen maar veelbetekenend geglimlacht.